26 Aralık’ta D.H.Lawrence’ın “Âşık Kadınlar” isimli romanını tartışmak için Nurizer’in evinde toplandık. Genelde Çarşamba günleri yaptığımız toplantılar bu sefer Perşembe için ayarlanmıştı. Grubumuzun yarısının Perşembe günleri İtalyanca dersi olduğundan ve aç geleceklerini düşünerek Nurizer yemek yapmaya karar vermişti. Kerevizleri yiyip, balık servisi yapıldıktan sonra karnımız birazcık doyduğundan kitabımızı da tartışmaya başladık. Kitabı sevenler olduğu kadar, sevmeyenler de vardı. Karakter 20. Yüzyıl başı Muhafazakâr İngiltere için bile çok özgür ve özgün kişilerdi. Kimimiz karakterlerin hayatı kendileri için zorlaştırdıklarını iddia ederken, kimimiz de yaptıklarının doğru olduğunu ve takdir ettiklerini söyledi. Tartışma koyulaşınca uzun uzun yemek masasında oturduk.
Yemekten sonra çayımızı içip Bademli- Vişneli Tartımızı yerken bir dahaki ay ne okuyacağımız tartışıldı.
Sevgili yediler: resimde masa başında çok canlı, keyifli, neşeli görünüyorsunuz. Yeni yılın ilk ayına böyle mutlu girmek, sağlıklı olmak ne büyük nimet.Ben sekizinci kişi olarak bu toplantıya katılamadım, resimlerde yer alamadım, ancak gönlüm hep sizinle beraberdi. Şehir dışında olduğum için ilk defa bir kitap kulubü toplantısına üzülerek gelemedim. Şimdi 'Kalan'ı okuyorum zevkle. Gerçekten uslup çok değişik. Sanki şiir-roman okuyorum gibi. Eeee Leyla'lar yaparsa iyisini yapar. Biraz narsistçe oldu galiba. Affınıza sığındım. İyi okumalar...
YanıtlaSil